Assassin's Creed Wiki
Registreer
Advertisement
Eraicon-Altair's ChroniclesEraicon-AC1Eraicon-BloodlinesEraicon-AC2Eraicon-DiscoveryEraicon-BrotherhoodEraicon-Project LegacyEraicon-RevelationsEra-ACiEraicon-AC3Eraicon-LiberationEraicon-AC4Eraicon-UnityEraicon-RogueEraicon-IdentityEraicon-ChinaEraicon-IndiaEraicon-RussiaEraicon-Syndicate


Eraicon-Secret CrusadeEraicon-RenaissanceEraicon-Brotherhood bookEraicon-Revelations bookEraicon-ForsakenEraicon-Blackflag-BoekEraicon-Unity bookEraicon-UnderworldEraicon-The FallEraicon-The ChainEraicon-BrahmanEraicon-ComicEraicon-LineageEraicon-AscendanceEraicon-EmbersEraicon-ACmovieEraicon-Assassins


"Het verborgen mes is al jaren onze trouwe metgezel. Sommige mensen zeggen zelfs dat het wapen ons definieert en dan hebben ze het niet eens helemaal verkeerd. Veel van onze successen waren ondenkbaar geweest zonder het mes."
―De Codex van Altaïr Ibn-La'Ahad, pagina 13.[bron]
Eerste-info-onthuld-over-assassin-s-creed-2 5 460x0

Voor- en achterkant van het verborgen mes.

Het verborgen mes is het iconische wapen van de Assassijnen en wordt gebruikt voor stiekeme moorden in een gevecht. Het mes is hun meest veelzijdige wapen. Het verborgen mes is meerdere malen verbeterd en kan op verschillende manieren gebruikt worden.

Toch is het voornamelijk bekend geworden omdat het in staat was iemand geruisloos en ongezien te vermoorden. Zeker in grote groepen was het zeer effectief: nadat een Assassijn zijn of haar doelwit had vermoord, kreeg men het vaak pas door wanneer deze persoon neerviel, en de Assassijn meestal allang weg was. Het verborgen mes zorgde voor een ware terreurwerking in het Midden-Oosten van de 13e eeuw, vooral omdat niemand wist dat zoiets bestond.

Het bestaat uit een uitschuifbaar mes, meestal in combinatie met een armbescherming, zodat het mes snel getrokken kan worden. Hierdoor is het een waardevol wapen. Vermoedelijk wordt het uitgeschoven door middel van het aanspannen van de pols, waardoor de polsslagader tegen een mechanisme drukt dat het mes naar buiten drukt. Als de pols weer ontspant, trekt een veer het mes weer terug naar binnen.

Ontwerp[]

Ace 3 v

Ezio Auditore met het verborgen mes van zijn vader.

Het gebruik van het verborgen mes vereiste aanvankelijk het verwijderen van de ringvingers, zodat het gemakkelijker was om het uit te breiden. Zo waren Levantijnse Assassijnen herkenbaar, omdat ze hun ringvingers misten. Dit had echter ook als doel om een onvoorwaardelijke trouw binnen het broederschap te verzekeren. Het mechanisme van het verborgen mes werd gewijzigd in de 13e eeuw (zoals beschreven in de Codex van Altaïr Ibn-La'Ahad) zodat een dergelijk offer niet meer nodig was, en zodat de Assassijnen niet meer makkelijk te herkennen waren. 

Desondanks werd de traditie niet vergeten. Van de renaissance tot ten minste het begin van de 20e eeuw werden de Assassijnen gemerkt aan één ringvinger (meestal de linker) tijdens hun inwijding in de Orde, als teken van hun toewijding aan het credo. Dit werkte ook zeer goed om te voorkomen dat spionnen van de Tempeliers zomaar het broederschap binnen konden dringen: goede informatie was zo'n offer meestal niet waard. 

Dit is niet de exacte uitleg van hoe het verborgen mes werkt. Enkele van de eerste ontwerpen geven een besturingstoestel rond de hand weer. Het ontwerp van het verborgen mes zou mettertijd evolueren. Edward Kenway vermelde in de 18e eeuw dat het verborgen mes wordt geactiveerd door een "beweging van de pols".

Ondanks hun veelzijdigheid en kracht kunnen verborgen messen breken wanneer er met voldoende kracht wordt geslagen. Verschillende Assassijnen, waaronder Giovanni Auditore da Firenze en zijn zoon Ezio, hadden allebei in de strijd een van hun messen gebroken. In beide situaties brak het mes bij de pols. Later, in 1715, brak Duncan Walpoles mes tijdens een gevecht met Edward Kenway. 

Geschiedenis[]

Oorsprong[]

Het eerste geregistreerde gebruik van het verborgen mes dateert van de 5e eeuw voor Christus, in het gebied dat bekend staat als het hedendaagse Iran, toen Darius het gebruikte om koning Xerxes I te vermoorden.

Middeleeuwen[]

De Assassijn Altaïr Ibn-La'Ahad hanteerde aanvankelijk een verborgen mes. Echter, als gevolg van zijn falen bij het ophalen van de appel uit het paradijs, en zijn ongehoorzaamheid aan de drie principes van de Orde der Assassijnen, werd hij door Rashid ad-Din Sinan gedegradeerd tot beginner en werd hij ontdaan van zijn verborgen mes en andere wapens. Echter, na zijn promotie naar de volgende rang, verdiende hij zijn verborgen mes terug, samen met een zwaard. Naast aanslagen, werd het verborgen mes ook in verschillende onderzoeken gebruikt. Voor opdrachten gegeven door informanten, waarin Altaïr werd gevraagd om een aantal doelwitten te vermoorden, kon hij alleen maar gebruikmaken van zijn verborgen mes of werpmessen om onopgemerkt te blijven.  

Bovendien, na het succesvol ondervragen van een doelwit, zou Altaïr hen meestal doden, zodat ze zijn plannen niet konden openbaren. Hij deed dit door zijn verborgen mes in hun buik te steken. Hoewel het verborgen mes voornamelijk werd gebruikt voor sluipmoorden, kan het ook gebruikt worden in open conflict, maar alleen voor het tegengaan van vijandelijke aanvallen.  

Renaissance[]

Zoals beschreven in de Codex van Altaïr, werd het verborgen mes zo aangepast dat het verwijderen van de ringvinger niet meer nodig was. Een belangrijk gevolg hiervan was, naast hetgeen hierboven beschreven, dat meer mensen zich bij het broederschap aansloten. De definitie van het broederschap veranderde dan ook: in plaats van een zeer streng credo, waar bijna geen plaats was voor tegenspraak, werd het mede door Ezio Auditore da Firenze, daadwerkelijk een broederschap waarin men mee kon praten en er in veel zaken veel ruimte was voor een eigen mening. Een direct gevolg hiervan was dat het leden voortaan toegestaan was geld en wapens te bezitten die niet door het broederschap waren verstrekt. Dit ging beïnvloeding van de Tempeliers effectief tegen.

Het verborgen mes bleef voor iedereen buiten het broederschap een onbekend wapen, omdat het nog altijd specifiek gemaakt werd door wapensmeden die tot het credo behoorden. Dit ging ook ten gunste van de kwaliteit.

Een nadeel was echter dat verborgen messen daardoor in zeer beperkte mate beschikbaar waren: sommige leden die tot een lagere rang behoorden, moesten zich vaak behelpen met gewone messen of dolken. Slechts enkelen, waaronder Ezio zelf, hadden twee messen.

Dankzij de hulp van Leonardo da Vinci werden de verborgen messen van Ezio nog meerdere malen aangepast: In de rechter polsbeschermer zat een ingebouwd pistool, en een dergelijk mechanisme werd gebruikt voor het afschieten van gifpijltjes.

Verborgen messen aan allebei de polsen bleek zeer efficiënt: niet alleen maakte het verborgen messen gevaarlijker in het gevecht, het stelde een Assassijn ook in staat om twee vijanden in één keer te doden.

In de 15e eeuw werd in Constantinopel het haakmes uitgevonden. Dit was een verborgen mes met een tweede mes aan de bovenkant van de polsbeschermer. Het stelde de gebruiker in staat over iemand heen te rollen (de zogeheten 'haakmesrol'), wat zeer goed van pas kwam bij achtervolgingen of ontsnappingen, omdat men daarbij vaak geen tijd had om vijandelijke soldaten stuk voor stuk te bevechten. Ook was het een hulpmiddel bij het klimmen en kon het in combinatie met een touw als een soort katrol worden gebruikt.

18e eeuw[]

Het is onbekend of het verborgen mes in de 17e eeuw nog veranderd is, maar zeker is dat het wapen in de 18e eeuw duidelijk was aangepast.

Het haakmes was verdwenen en het hele wapen was aanzienlijk kleiner geworden. Doordat er verbeterde pistolen waren uitgevonden met een vuursteenmechanisme, werd ook het pistool uit het wapen verwijderd. Dit zorgde ervoor dat het mes veel eenvoudiger onder een mouw verborgen kon worden. En gezien de mouwen met manchetten die toen in de mode waren, was dat geen lastige opgave. Ook bleek het mes veel eenvoudiger gemaakt te kunnen worden, waardoor nu iedere Assassijn twee messen had.

In de Amerikaanse koloniën werd het aangepast door Achilles Davenport om efficiënter te zijn in gevecht: smalle, dichtbevolkte straten als in Europa vond je niet in Amerika, waardoor men vaak toch tot een gevecht gedwongen werd. Daarom werd het linkermes uitgerust met een soort handvat, en kon de gebruiker door een aangepast mechanisme het mes uit de polsbeschermer halen om het vervolgens als een dolk te gebruiken.

In Frankrijk werd op de rechter polsbeschermer een kleine, uitklapbare kruisboog gebruikt. Deze verschoot echter geen pijltjes, maar kleine messen. Voor dit mechanisme had de polsbeschermer dan ook een klein compartiment voor spookmessen: twee messen konden snel achter elkaar afgeschoten worden. Later werd het woord spookmes een algemene naam voor dit wapen, omdat het geheel geruisloos was. Er waren wel andere geruisloze wapens, zoals de blaaspijp, de luchtbuks en de handboog, maar spookmessen hoefden niet op de rug meegedragen te worden, waardoor ze niet opvielen.



Advertisement