Genetisch geheugen

"Ons DNA funcioneert als een archief. Het bevat niet alleen genetische instructies die doorgegeven zijn van vorige generaties, maar ook herinneringen. De herinneringen van onze voorouders."

―Warren Vidic in 2012.

De Animus, een machine die gebruikt werd om het genetisch geheugen te decoderen.

Het genetisch geheugen is de verzameling van herinneringen van iemands voorouder die door middel van het DNA worden doorgegeven aan de volgende generatie. Hiermee worden instinctieve vaardigheden van dieren doorgegeven en het werkt als een geschiedenisarchief in de mens.

Het bedrijf Abstergo Industries ontwikkelde hiervoor een virtuele machine, de Animus, om dergelijke herinneringen te decoderen en te renderen in een driedimensionaal beeld, waardoor er gebeurtenissen uit het verleden herbeleefd konden worden en verborgen informatie kon worden onthult. Na de extractie van het genetisch geheugen kon deze ook opnieuw bekeken worden door mensen die het genetisch geheugen niet hadden, door een andere creatie van Abstergo te gebruiken, genaamd de datadumpscanner.

Animus-project

Zie Animus-project voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De Animus vergelijkt twee proefpersonen voor een overeenkomend geheugen.

Het genetisch geheugen en de Animus gaven Abstergo de kans om details te weten te komen die voorheen onbekend waren, maar ook om informatie te verzamelen over hun vijanden en de delen van het paradijs.

Dit leidde uiteindelijk tot de creatie van het Animus-project, onder leiding van Dr. Warren Vidic. Voor het project werden enkele menselijke proefpersonen met historisch belangrijke voorouders verworven, vooral deze van belangrijke Assassijnen of Tempeliers, om hun genetisch geheugen te analyseren. Animus-proefpersoon 1 tot en met 17 werden in de Animus geplaatst voor een uitgebreid onderzoek, waar een groot deel van hun genetisch geheugen geanalyseerd werd.

Beperkingen

"Helaas, wanneer we het geheugen proberen te openen, trekt je geest zich terug. Je mist het vertrouwen om in je voorouders lichaam te kruipen."

―Lucy Stillman tijdens Desmonds vroege gebruik van de Animus.

Een Animus-muur, wat betekent dat de gebruiker niet in staat is om te synchroniseren met het geheugen.

Genetisch geheugen kon worden verkregen van zowel gewillige als niet-gewillige proefpersonen. Als men niet wilde meewerken de Animus te betreden en een herinnering te herbeleven, dan kon men de proefpersoon in coma brengen en de herinneringen uit hun slapende geest halen.

Maar als deze methode gebruikt werd, gaf William Miles aan, kon het weken duren voordat ze het geheugen konden herbekijken van het individu door totaal niet mee te werken en te weigeren om te bewegen.

Zelfs als er meegewerkt werd, kon het herbeleven van genetische herinneringen moeilijk zijn, omdat de meeste mensen onbewust de vreemde herinneringen afwezen. Traumatische genetische herinneringen waren ook moeilijk te openen, in ieder geval tot de proefpersoon genoeg gesynchroniseerd was met hun voorouder.

Daarnaast ontdekte men op basis van een herinnering van Altaïr Ibn-La'Ahad, die herbeleefd werd door Desmond Miles, dat het genetisch geheugen van het individu stopte als er een nieuwe voorouder geboren werd waar de kijker van afstamde. Toen Altaïr en Maria Thorpe hun tweede zoon kregen, werd de aandacht van Desmonds voorouder van Altaïr naar het kind verschoven.

Herinnering in herinnering-patronen konden ook vertoond worden, onder bepaalde voorwaarden. Proefpersoon 15 bijvoorbeeld herbeleefde genetische herinneringen terwijl ze zwanger was. Gedurende deze tijd decodeerde de Animus de herinneringen maar wist het niet aan welk geheugen het voorrang moest geven. De machine probeerde de herinnering van zowel de moeder van de foetus als de vader te lezen.

Een gelijkaardig geval gebeurde toen Desmond de laatste herinnering van Ezio Auditore da Firenze bekeek. Op het punt toen hij probeerde om het Beleg van Viana te herbeleven, herinnerde Ezio zelf het Beleg van Monteriggioni, waardoor Desmond weer naar die herinnering werd gedwongen.

Geheugenextractie

Zie Geheugenextractie voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

In het begin van de 21e eeuw had Abstergo een manier gevonden om herinneringen te winnen uit het genetisch geheugen van bepaalde personen en andere proefpersonen door de herinneringen te laten herbeleven met behulp van de datadumpscanner-software.

Geheugenextractie was de basis voor het Project Legacy van Abstergo, dat zich focuste op het verkrijgen van informatie over de Assassijnen en de delen van het paradijs met behulp van al voordien verworven herinneringen. Het trainingsprogramma van de Animus gebruikte verworven herinneringen om Abstergo-agenten te trainen. Verworven herinneringen werden later ook in de private Animi gevoegd die door Abstergo Entertainment verkocht werden.