Het Palazzo Ducale (Dogenpaleis) werd tussen 1309 en 1424 gebouwd in de gotische stijl en was de residentie van de doge. Overigens kun je beter spreken van een gevangenis, want hij mocht het gebouw zelden verlaten.
De doge was de hoogste wijze in Venetië, een positie die hij bekleedde tot aan zijn dood. Vanaf 1172 werd de doge gekozen door een raad van 40 leden. De raadsleden werden op hun beurt gekozen door de Grote Raad.
Venetië zag zichzelf als republiek dus de burgers konden deel uitmaken van de regering. Nadat de doge zijn ambt aanvaarde, werd hij aan het volk gepresenteerd met de woorden: "Dit is de doge, met uw goedkeuring." Leden van de Grote Raad werden aangesteld door de Raad van Veertig en vice versa. Zie je het probleem?
Kandidaten voor de Grote Raad werden uit een kleine vijver van edele families gevist. Hoewel de doge iedereen kon voordragen voor de Raad moesten de Raad van Veertig en de Grote Raad zelf hun goedkeuring geven. Omdat het merendeel van de burgers ongeschoold was, staken de verkiezingen nodeloos ingewikkeld in elkaar. Bovendien gehoorzaamden de wachters de Raad. Je begrijpt dat de Venetianen van toen geen uitzondering vormen in de geschiedenis. Ook dit volk werd genaaid door de politiek.