In het oude China hadden succesvolle mannen vaak meerdere concubines. Dit waren vrouwen die met mannen samenwoonden, zonder dat ze met hen getrouwd waren. Chinese Keizers hadden vaak duizenden concubines.
De situatie van een concubine varieerde van een rol die leek van een echtgenote (dit heette een gemalin) of die van een slecht behandelde prostituee. Tijdens de Ming-dynastie gold er een kastenstelsel voor de concubines in de Verboden Stad. Dit stelsel werd bepaald door traditie. De keizerin was de enige officiële vrouw van de keizer. Meestal was zij een voormalig concubine die later een echtgenote werd. Alleen zij kon het rijk erfgenamen schenken.
Keizerlijke gemalinnen van adel stonden op de tweede plek, gevolgd door gemalinnen van adel, gemalinnen en keizerlijke concubines. Zij hadden een kans om ooit keizerin te worden. Zelfs in de hoogste kringen hadden concubines geen macht in vergelijking met de keizer. Hun meester kon ze ook zonder problemen ter dood veroordelen.