Vandaag de dag pak je gewoon het vliegtuig als je de Atlantische Oceaan wilt oversteken, maar in de 18e eeuw was dat een stuk lastiger. Hoewel, ik kan me zo voorstellen dat je ook toen slecht eten kreeg, niet lekker kon zitten en uren naast een dikkerd moest zitten.
Voor Europeanen duurde de reis zes weken, maar met vertraging kon het wel maanden duren. De kans op storm (of juist windstilte), zeeziekte, voedseltekorten en de vervelingsdood omdat er niets te doen was.
Voor Afrikaanse slaven was de reis nog veel erger. Zij gingen via de Middenpassage meestal met de Caraïben als bestemming. De reis duurde net zo lang, maar de slaven zaten benedendeks en mochten zelden bovendeks komen. Bovendien waren de mannen geboeid. Ze kregen maar één maaltijd per dag, minder als er weinig proviand was. Ziektes vierden hoogtij en velen kwamen om.
Ik zal nooit meer klagen dat de luchthavenbeveiliging me heeft betast. Ik moet ook toegeven dat we nu goede vrienden zijn, en bovendien was Juan heel lief voor me.