Assassin's Creed Wiki
Registreer
Advertisement

[Dit tabblad bewerken]

Edward Thatch (Versie 1) Datbase IV
Edward Thatch (Versie 2) Datbase IV

Geboren: 1680, Engeland
Gestorven: 1718, North Carolina

Deze Edward, ook wel bekend als Thatch, Teach, Theach, Titche, Teatch, Tack en ga zo maar door, werd vrijwel zeker geboren in of rond Bristol en koos al op jonge leeftijd het ruime sop, waarschijnlijk als tiener al. Men neemt aan dat hij vrij snel na zijn vertrek uit Engeland arriveerde in West-Indië.

Als dit inderdaad zo was, dan is Ed Thatch getuige geweest van een groot deel van de Spaanse Successieoorlog, een langdurig conflict tussen de meeste Europese rijken waarin Groot-Brittannië lijnrecht tegenover Spanje en Frankrijk stond. Tijdens de beginjaren, van 1700 tot 1713, zou hij dan een kaper zijn geweest of in elk geval een handelaar, die zijn plicht vervulde voor de kroon - koningin Anna destijds.

Toen de Vrede van Utrecht in 1713 voor rust zorgde in het woelige Europa, zaten Thatch en zijn collega-zeemannen opeens zonder werk, ver van huis. Om zichzelf in leven te houden, stortten ze zich op de piraterij. In de daaropvolgende jaren raakte Thatch bevriend met kapitein Benjamin Hornigold en algauw maakte hij deel uit van zijn bemanning als kwartiermeester, tussen eind 1717 en begin 1716.

Thatch, Hornigold en de rest van de 'Vliegende Bende', zoals ze zichzelf noemden, vestigden zich in Nassau en ontwikkelden plannen die de stoutste dromen van hun collega's overtroffen. Wat ze wilden was een eigen land, en vanaf dat moment stelden ze alles in het werk om van Nassau een vrij oord te maken voor iedereen die de ketens van het imperialisme moe was.

Naarmate de reputatie van Thatch als een waardige en gevreesde zeeman groeide, werd hij een steeds fanatieker piraat. Ergens in de tweede helft van 1717 begon hij zichzelf Zwartbaard te noemen, naar zijn lange en indrukwekkende baard. Hij greep elke kans aan om zijn legende als de meest gevreesde piraat van West-Indië te versterken. Thatch wist hoe machtig een goede legende kon zijn en werkte hard om de zijne te vergroten... Zo stopte hij lonten in zijn hoed om een vervaarlijke rookwolk te maken en daagde hij zijn bemanning uit zo lang mogelijk benedendeks te blijven terwijl brandend zwavel het ruim in nevelen hulde.

Nadat hij Hornigold geholpen had meerdere schepen te veroveren, bemachtigde Edward Thatch in 1717 eindelijk zijn eigen schip: de Adventure. Aan het roer stond de meest onwaarschijnlijke piraat van hen allemaal, ene Stede Bonnet. Twee maanden lang was Thatch kapitein van de Adventure terwijl Stede zich tevreden stelde met een rol als passagier. In november begon het er nog rooskleuriger uit te zien voor Thatch toen hij La Concorde veroverde, een gigantisch Frans slavenschip. Het schip werd omgedoopt tot de Queen Anne's Revenge ter ere van zijn voormalige koningin. Nu was Edward 'Zwartbaard' Thatch pas echt een van de meest gevreesde en dodelijke piraten van West-Indië.

Het volgende jaar terroriseerde hij West-Indië en omgeving voor hij noordwaarts trok richting de Britse kolonies in Noord-Amerika. Daar joeg hij de inwoners van Charleston, South Carolina, de stuipen op het lijf door de plaatselijke haven te blokkeren. Hij was wanhopig op zoek naar geneesmiddelen voor zijn verzwakte bemanning.

Vlak na deze riskante onderneming besloot Zwartbaard dat hij het piratenleven beu was. Hij naderde de veertig en ondanks zijn helse reputatie was hij zijn liefde voor het vak kwijt. Aan het begin van de zomer van 1718 ging hij halfslachtig in op het pardon van zijn vriend Charles Eden, de gouverneur van North Carolina. Maar reeds eind augustus van hetzelfde jaar had hij zijn oude gewoontes weer opgepakt, nu beperkt tot de zuidoostelijke kust van de Noord-Amerikaanse kolonies van Groot-Brittannië. Maar hij had niet in de gaten dat de gouverneur van Virginia, Alexander Spotswood, zijn hernieuwde piraterijen nauwlettend in het oog hield en aan maatregelen werkte om 'dit addergebroed' uit te roeien.

In november 1718 bood Spotswood een geldsom aan luitenant Maynard om de klus te klaren. Met een aantal snelle schepen in zijn kielzog trok hij naar de ondiepe wateren waar Zwartbaard zich doorgaans schuilhield, op zoek naar zijn buit. Via passerende schepen vernam hij dat Zwartbaard waarschijnlijk voor anker lag aan de landzijde van Ocracoke, een eiland dat perfect was als piratenschuilplaats. Toen de avond van 21 november viel, spotten Maynard en zijn bemanning Zwartbaards zooitje ongeregeld, maar ze besloten te wachten met aanvallen tot de vloed opkwam. In de vroege uurtjes van de volgende dag glipten Maynards mannen de baai in en gingen ze op Zwartbaards schip af. Ze werden begroet door een plotselinge regen van pistoolschoten en kanonskogels. Maynard trok zich terug, wat Zwartbaard en zijn bemanning de tijd gaf om door de ondiepe wateren te ontsnappen.

Advertisement