- "We hadden hier een een zeldzame kans om vanuit het niets een regering op te zetten, gemaakt door mannen met een visie. Maar in twee jaar hebben we het verpest. Die fout maak ik niet nog eens."
- ―Benjamin Hornigold tegen Charles Vane over het falen van Nassau in 1718.[bron]
| Benjamin Hornigold | |
|---|---|
| |
| Persoonlijke informatie | |
| Geboren |
Jaren 1680 |
| Politieke overtuiging | |
| Trouw aan |
Piratenrepubliek (1713 – 1718) |
| In de echte wereld | |
| Komt voor in |
Assassin's Creed IV: Black Flag |
| Stem |
Ed Stoppard |
Benjamin Hornigold (jaren 1680 – 1719) was een Engelse piraat van 1715 tot 1718 en een lid van de Orde der Tempeliers. Hij stond vooral bekend als mentor van Edward Thatch en een van de grondleggers van de piratenrepubliek in Nassau, waarna hij zich aansloot bij de Orde der Tempeliers en jacht maakte op veel van zijn voormalige piratenbroeders, totdat hij uiteindelijk in 1719 werd vermoord door zijn voormalige protegé Edward Kenway.
Biografie[]
Vroeger leven[]
Hornigold werd in de jaren 1680 geboren in Engeland en reisde op een gegeven moment naar West-Indië, waar hij een kaper werd. Zijn eerste bekende daad binnen de piraterij was in de winter van 1713 op 1714, toen hij met kano's en een sloep schepen een nederzetting rond de Bahama's leegroofde. Uiteindelijk veroverde hij een brik met dertig kanonnen. Dit schip noemde hij de Ranger. Later zou hij dit schip aan zijn collega-piraat Charles Vane geven.
In Hornigolds beginjaren als piraat was zijn onderbevelhebber Edward Thatch. Al snel had Hornigold een vloot van 5 schepen, onder leiding van het vlaggenschip de Benjamin. De Benjamin en haar vloot roofden alles leeg, van Nassau tot aan de Hondurese kust.
Hornigold viel echter nooit Britse schepen aan. Hierdoor dachten mensen dat hij een kaper was en geen piraat. Rond deze periode ontmoette hij Edward Kenway, die samen met Thatch kaper was geweest.
Leider van de piratenrepubliek[]
- "Geen slechte oogst vandaag. Ga zo door en Nassau wordt de eerste stad waar man en vrouw als goden leven. En dat alles door wat bloed, zweet en textiel."
- ―Benjamin tegen Edward na de plundertocht.[bron]
Uiteindelijk hielp Hornigold bij de totstandkoming van de piratenrepubliek, die ze 'de broeders van de kust' noemden. De republiek was gevestigd in Nassau. De leiders van de republiek waren Hornigold, Edward Thatch, Charles Vane en James Kidd. Toen Edward Kenway in 1715 in Nassau aankwam, leerde Hornigold Edward de kneepjes van het vak, zoals het plunderen van schepen, het upgraden van de Jackdaw en hoe hij zijn beruchtheidsniveau kon laten dalen. Hornigold vertelde aan Edward dat hij afscheid moest nemen van zijn vrouw Caroline Scott en dat hij zich voorgoed moest vestigen in Nasau.
Drie jaar later bereikte een bericht van gouverneur Woodes Rogers Nassau, waarin stond dat hij iedere piraat een pardon aanbood. Hornigold hield het pardon in zijn achterhoofd toen Nassau last had van een ziekte, omdat de piraten geen medicijnen hadden en de Britten dit konden leveren.
Thatch wilde medicijnen stelen van de Britten, terwijl Hornigold juist de piraterij even in de ijskast wou zetten, totdat de Britten de piraten niet meer als een bedreiging zouden zien. Dit leidde tot een ruzie, totdat Kenway met een derde oplossing kwam. Hij had het idee om oude wraken van schepen te onderzoeken om daar medicijnen te zoeken. Zo kwamen ze ook niet onder Britse aandacht.
Hornigold op de Benjamin.
Hornigold en Thatch stemden in met dit plan, maar dat was maar van korte duur, want de geneesmiddelen in de scheepswrakken bleken onbruikbaar. Thatch was boos omdat er geen resultaat was geboekt. Hij pakte het roer van zijn schip, de Queen Anne's Revenge, en viel veel Britse man o' war-schepen aan. Hornigolds schip werd door de Britten verwoest. Terwijl zijn bemanning de Benjamin aan het maken was, kwam Kenway hem tegemoet varen. Hornigold vertelde Kenway over de plannen van Thatch. Edward wou gelijk achter Thatch aanvaren, maar Hornigold gaf hem het advies om Thatch verantwoordelijkheid te laten nemen voor zijn eigen daden, maar Edward negerde dit advies.
Kenway en Thatch wisten uiteindelijk aan medicijnen te komen voor de piratenrepubliek, maar de Britten arriveerden drie maanden later alsnog in Nassau. Na een ontmoeting met Woodes Rogers en bevelhebber Peter Chamberlaine, om over het koninklijke pardon te praten, besloten Josiah Burgess, John Cockram en Hornigold om het pardon te accepteren en om piratenjagers te worden. Ze moesten vanaf dat moment dus op hun voormalige bondgenoten jagen.
Toetreding tot de Tempeliers[]
- Benjamin: "Edward Kenway. Wat een verassing om je Jackdaw daar aangemeerd te zien. Heb je alles gehoord wat je wilde horen? Ga je nu de arme Wijsgeer redden uit onze klauwen?"
- Edward: "Ik vervloek je, verrader. Je hebt ons verkocht."
- Benjamin: "Omdat er iets beters op mijn pad kwam. De Tempeliers weten wat orde is. Discipline, structuur. Veel te subtiel voor jou. Vaarwel, oude vriend. Ooit was je een soldaat en vocht je voor iets wat echt was. Iets wat boven jezelf uitstak."
- —Benjamin tegen Edward nadat hij Edward betrapt had.[bron]
Als net benoemde piratenjager kreeg Hornigold een veel grotere reputatie dan hij ooit had gehad. Hornigold sloot iedere piraat op die het pardon van de koning niet zou accepteren en werd hierdoor ook een gevreesd man. Onder leiding van Rogers groeide het respect voor Hornigold bij Laureano Torres, grootmeester van de Orde der Tempeliers, waardoor Horingold samen met Burgess en Cockram al snel Tempeliers werden.
Hornigold met Torres en Rogers in Kingston.
In 1719 ontmoetten Hornigold, Torres en Rogers elkaar op Kingston. Hornigold vroeg zich af waarom de Tempeliers bloedmonsters nodig hadden en hij wou vragen naar Rogers' tactiek die hij zou gebruiken bij de aanval op de piraten op Madagaskar. Toen Hornigold hoorde dat het bloed nodig was om mensen te kunnen bespioneren, was Hornigold lichtelijk gechoqueerd. Hij had namelijk zelf ook bloed afgestaan en was er dus bang voor dat ze hem in de gaten zouden gaan houden. Rogers verzekerde Hornigold dat ze zijn bloed niet in deze vorm zouden gaan gebruiken, maar dat het bloed diende als een teken van vertrouwen van de Tempeliers in Hornigold.
Later vertelde Torres aan Hornigold dat Burgess en Cockram de locatie van de Wijsgeer, Bartholomew Roberts, gevonden hadden. Hij bevond zich ergens op het eiland Príncipe. Tijdens hun gesprek ontdekte Hornigold dat de Jackdaw voor anker lag in de haven. Hornigold realiseerde zich nu dat Edward Kenway hun aan het bespioneren was.
Edward werd toen gedwongen om zichzelf bekend te maken. Edward noemde Hornigold een verrader, maar Hornigold verdedigde zichzelf. Hij zei dat de acties van de Tempeliers goed waren en dat Edward hun ideologie nooit zou begrijpen, omdat hij een simpele ziel was. Nadat hij dit gezegd had, vluchtte hij samen met de andere Tempeliers en liet hij de wachters afrekenen met Edward.
Overlijden[]
- "Ik weet waar die eikel toe in staat is. Hij komt me halen, let maar op. Blijf op deze positie. Wees overal op voorbereid."
- ―Hornigold spreekt zijn mannen toe voor zijn dood in 1719.[bron]
De Benjamin strandt.
Hornigold volgde Edward en Roberts tot Yucatán Peninsula. Daar werd hij ontdekt door de twee piraten. De Benjamin kon toen alleen nog maar de mist in varen en de zogenaamde "the Devil's Backbone"-formatie uitvoeren. Kenway wist echter de Engelse schepen te vermijden en het kwam tot een gevecht tussen de Jackdaw en de Benjamin.
Verzwakt door de strijd tegen de Jackdaw probeerde Hornigold nog te vluchten, maar de enige manier om het schip nog veilig aan land te krijgen was door het schip te laten stranden op het eiland Santanillas. Hornigold klom naar de top van een verlaten Maya-tempel op dit eiland en liet zijn mannen om deze tempel patrouilleren, maar Edward wist de toren te beklimmen en vermoordde zijn oude vriend vanuit de lucht.
Voordat Hornigold zijn laatste adem uitblies vertelde hij aan Edward dat hij hem een monster vond sinds de val van Nassau, maar Edward zei dat hij geen haar beter was door zichzelf beter te achten dan zijn kameraden. Hornigold probeerde nog te zeggen dat de Tempeliers helemaal niet slecht zijn, maar dit was tevergeefs. Hornigold vertelde als laatste tegen Edward dat als hij zo door zou gaan met zijn leven, hij dan alleen achter zou blijven en zou sterven in schande.
Persoonlijkheid en kenmerken[]
- Kenway: "Denk aan het pardon, Thatch. We moeten subtiel zijn."
- Thatch: "Vind Hornigold. Een piraat die zich te trots voelt voor die naam."
- Kenway: "Hij is liever voorzichtig dan schietgraag."
- —Kenway en Thatch bespreken in 1718 de houding van Hornigold tegenover het pardon.[bron]
Hornigold verovert samen met Kenway een Spaans schip.
Hoewel Hornigolds ambities in eerste instantie niet in de piraterij lagen, werd hij uiteindelijk gedwongen om een piraat te worden nadat er geen kapers meer nodig waren na de Spaanse Successieoorlog. Hornigold was een patriottische man en hij koos er daarom voor om geen Britse schepen aan te vallen. Ook had hij grote militaire invloed en hield hij van orde. Dit lijkt meer op een Britse soldaat dan op een piraat.
Desondanks werd hij gerespecteerd door zijn bemanning en collega's, omdat hij het piratenleven toch het mooiste leven van de wereld vond. Hij was ook de oprichter van de piratenrepubliek in Nassau. Hornigold had er veel vertrouwen in dat dit zou slagen. Nassau leed echter onder ziekte, had een slecht bestuur en ook economisch ging het niet goed, waardoor Hornigold zijn vertrouwen in de piraterij verloor.
Hornigold onderscheidde zich van andere piraten doordat hij heel idealistisch was. Hij had zeer hoge verwachtingen van Nassau en geloofde dat hij een zeldzame kans gekregen had om zijn maatschappelijke idealen in te voeren en een eind te maken aan corruptie en het fanatisme van de oude rijken. Al vanaf het begin hadden Hornigold en Edward Kenway heel andere ideeën over vrijheid. Kenway wou in vrijheid leven en zich verzetten tegen het gezag en zijn zakken vullen. Hornigold had veel meer een plan voor de samenleving op Nassau. Zijn idealistische ideeën leidden hem uiteindelijk naar de Tempeliers. Hij kon hier een beschaving naar zijn idealen opbouwen en zou dan geen doelloos leven hebben zoals de mensen op Nassau.
Toch was hij een goede vriend voor zijn landgenoot. Hij leerde Edward de kneepjes van het vak en waarschuwde hem dat hij een verkeerde weg in was geslagen en dat hij zo alleen zou eindigen.
Galerij[]
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||