In tegenstelling tot het harde, geometrische brutalisme van de Florentijnse bouwstijl, is de renaissance-architectuur in Rome een terugkeer naar de sierlijke bouwwerken met zuilen, structurele elementen en versieringen uit de klassieke oudheid. Ook werden er nieuwe ideeën uit Firenze toegepast, zoals grote paleizen die een hele straat beslaan. Hoewel veel architecten in Rome oorspronkelijk uit het noorden kwamen, lieten ze zich inspireren door de oude ruïnes en zorgden ze voor een architectonische wisselwerking met de oude Romeinse bouwwerken. De architecten vonden dat ze de hele geschiedenis van de mensheid verbeelden. In hun ogen drukte de perfecte stad de menselijke wilskracht uit.
De traditie van geformaliseerde expressie bracht beroemde renaissance-architecten voort, zoals Bramante en Michelangelo.