Geboortejaar: 1732
Deze naam komt je vast bekend voor: George Washington, het militair boegbeeld van de Revolutie en de eerste president van de Verenigde Staten.
Het liefst zou ik zeggen dat alles wat nu volgt gesneden koek voor je is, maar laten we eerlijk zijn. Je zult wel weten dat er veel dingen naar George Washington zijn vernoemd, maar de rest van wat je op school hebt geleerd ben je alweer vergeten omdat je dacht dat het nooit van pas zou komen in het echte leven. (Bel je geschiedenislerares even en vertel haar dat ze toch gelijk had.)
George Washington was de zoon van een plantage-eigenaar uit Virginia. Hij kreeg weinig onderwijs tijdens zijn opvoeding, maar hij was ambitieus en las veel.
Zijn zakeninstinct ontwikkelde zich op vroege leeftijd, want op zijn 18e was hij al verdiept in landspeculatie. Toen hij 20 was overleed zijn oudere broer en werd hij erfgenaam van de plantage bij Mount Vernon, waar hij tot zijn dood heeft geleefd. Zijn graf kun je daar nog steeds bezoeken.
Washington deed zijn eerste militaire ervaring op tijden de Franse en Indiaanse oorlog. In 1754 leidde hij een expeditie naar Fort Duquesne. Daar kwam hij nooit aan omdat hij zich moest overgeven bij Fort Necessity. Het jaar daarop ging Washington terug naar Fort Duquesne, dit keer als gids van Edward Braddocks expeditie. Washington ging mee als vrijwilliger in de hoop dat hij makkelijker promotie kon maken als hij voor Braddock had gewerkt. De slag werd verloren, maar Washington maakte naam voor zichzelf omdat hij de terugtrekking van de troepen organiseerde. Later dat jaar werd hij kolonel van de militie van Virginia.
Washington drukte direct zijn stempel op de militie. Hij hoopte dat ze onder zijn leiding zouden worden toegelaten bij het Britse Leger, maar helaas. In 1758 nam Washington ontslag. Ik durf niet te beweren dat hij daardoor een hekel aan de Britten kreeg, maar geholpen heeft het in ieder geval niet.
Aan het einde van de jaren 60 van de 18e eeuw was Washington politiek actief in Virginia. Vervolgens werd hij lid van het Continentale Congres. Toen in 1775 de oorlog uitbrak, wees het Congres hem aan als legerleider. Washington sprak destijds de volgende woorden: "ik ben de positie die mij is toegekend niet waardig." Ik durf te wedden dat iedereen die dat hoorde enorm veel vertrouwen in hem kreeg. Stel je voor dat je in een vliegtuig zit en de piloot zoiets tegen je zegt.
Misschien was Washington bescheiden, maar het blijft een feit dat hij geen militair genie was en dat wist hij (laat de Amerikanen maar niet horen dat hij niet perfect was.) Waar een ander compleet was weggevaagd, kwam Washington bij Manhattan en Brandywine - om maar eens wat te noemen - met de schrik vrij.
Washington maakte met succes een einde aan het Beleg van Boston, maar nam vervolgens het domme besluit om New York te versterken. Een stad die hij niet kon verdedigen omdat hij geen vloot had. Zelfs jij kunt wel raden hoe dat is afgelopen. In 1776 trok hij zich terug uit New York en New Jersey. Hij verloor gevecht na gevecht. Tot hij met Kerstmis een succesvolle verrassingsaanval uitvoerde tegen de Hessische troepen bij Trenton.
(En hoewel er beroemde schilderijen van dat gevecht zijn gemaakt en het volk er vertrouwen in kreeg, was het eigenlijk maar een voetnoot in de oorlog.)
* *
Washingtons gebrekkige vaardigheden gingen niet onopgemerkt voorbij. Charles Lee verloor alle vertrouwen in hem. Hij durfde Washingtons bevelen niet compleet te negeren, maar volgde ze ook niet direct op. In 1777-1778 moest Washington zich verdedigen tegen het Conway-complot waardoor hij zijn positie dreigde te verliezen aan generaal Horatio Gates.
Maar Washington was een geboren politicus en een leger leiden heeft ook veel met politiek te maken. Washington moest onderhandelen tussen de verschillende behoeftes van het leger, de kolonies en het Congres. Niet alleen over instructies voor de oorlog zelf, maar ook over basisbehoeftes voor de troepen. Hij moest een geduldig man zijn geweest. Politici geven nooit zomaar iets weg, een hond geeft je nog eerder zijn bot (sterker nog, ik wed op de honden. Die luisteren af en toe tenminste nog naar je).
Ondanks de kritiek op zijn militaire vaardigheden won Washington (uiteindelijk). Aan het einde van de Revolutie werd hij unaniem tot president verkozen. Dat bewijst wel dat hij de oorlog had gewonnen zonder vijanden te maken in het Congres.
Als je dan toch kritiek wilt hebben op Washington is een minpunt zo gevonden. Hij gaf het bevel voor de verwoesting van Indiaanse dorpen tijdens de Sullivan-expeditie, was de eigenaar van een plantage en bezat meer dan 200 slaven (en ja, in zijn testament stond dat ze vrij zouden zijn zodra hij en zijn vrouw dood waren en ze overbodig waren. Ik vond dat nou niet bepaald onzelfzuchtig).
O, eindigt het niet vrolijk genoeg voor je? Sorry hoor, ik ben hier om je geschiedenisles te geven, en dan heb je geen roze bril op.